Γράφει η Μαρία Στρατηγάκη, Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με τον Συνδυασμό «Δικαίωμα στην Πόλη» του Γ. Καμίνη

Ο τρόπος που κινούνται στην πόλη οι άνδρες και οι γυναίκες είναι διαφορετικός. Οι χώροι δουλειάς τους είναι διαφορετικοί. Οι γυναίκες εργάζονται στην πλειονότητά τους στις δημόσιες υπηρεσίες, στο λιανικό εμπόριο και στις τράπεζες που βρίσκονται κατά τεκμήριο στο κέντρο της πόλης, ενώ οι άνδρες εργάζονται σε μεγάλους αριθμούς στις βιομηχανικές ζώνες και στις μεγάλες εταιρείες των προαστίων. Περισσότερες γυναίκες από άνδρες κινούνται με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς απ’ ό,τι με ΙΧ, σε πιο συγκεκριμένες και σταθερές συχνότητες. Συντριπτικά περισσότερες γυναίκες από άνδρες έχουν καθημερινά την ευθύνη των παιδιών τους μετά το σχολείο και έχουν αναλάβει τη μεταφορά τους μέσα στην πόλη στα φροντιστήρια, τα ωδεία, τις σχολές χορού και τα γυμναστήρια.

Οι πεζόδρομοι, τα πάρκα, τα δρομολόγια, τα ωράρια των σχολείων, των παιδικών σταθμών, των δημόσιων υπηρεσιών, των καταστημάτων, μπορούν να γίνουν περισσότερο ή λιγότερο φιλικά για τις γυναίκες σε συνάρτηση με τον τρόπο ζωής και εργασίας τους. Αρκεί την ώρα που σχεδιάζονται να είναι συνείδηση των υπευθύνων ότι η πόλη αποτελείται και από άνδρες και από γυναίκες με διαφορετικές ανάγκες και άλλη καθημερινότητα. Ακόμα και η έννοια της ασφάλειας στους δρόμους είναι διαφορετική στις κοινωνίες μας, που διακατέχονται ακόμα από έμφυλα στερεότυπα δημόσιας συμπεριφοράς και κίνησης.

Αν μια τέτοια αντίληψη κυριαρχούσε κατά το σχεδιασμό κάθε πολιτικής του δήμου, η πόλη θα μπορούσε να εξυπηρετήσει περισσότερο τις εργαζόμενες γυναίκες που ζουν σ’ αυτήν. Η δημιουργία περισσότερων ολοήμερων σχολείων, κέντρων δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, παιδικών σταθμών και παιδικών χαρών είναι βασικός στόχος σε κοινωνίες, όπου οι γυναίκες συνεχίζουν να είναι σχεδόν αποκλειστικά επιφορτισμένες με την ανατροφή των παιδιών, και όχι μόνον. Η φροντίδα των ηλικιωμένων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες εμπίπτουν επίσης κυρίως στις «υποχρεώσεις» των γυναικών και ως εκ τούτου κάθε μέτρο, χώρος και χρόνος που προσφέρεται στην κατεύθυνση αυτή «αφαιρείται» από το φορτωμένο ημερήσιο πρόγραμμα των γυναικών. Κάθε προσπάθεια εξυπηρέτησης και των αναγκών φροντίδας στις δύο ηλικιακές κατηγορίες θα διευκόλυνε όλες/όλους. Καινοτόμες δράσεις όπως οι τράπεζες χρόνου ή η επέκταση της βοήθειας στο σπίτι με νέους τρόπους οργάνωσης της κοινωνικής προσφοράς αποτελούν διεθνώς καλές πρακτικές.

Εμπορικοί πεζόδρομοι με παγκάκια και πράσινο, μετρό και λεωφορεία που κυκλοφορούν όλη τη νύχτα και εξασφαλίζουν την ασφαλή επιστροφή των πολιτών στα σπίτια τους το βράδυ, κατάλληλος φωτισμός στους δρόμους, ώστε γυναίκες και άνδρες να μπορούν να κυκλοφορούν με ασφάλεια όλο το 24ωρο, είναι και αυτά απλά πρακτικά μέτρα που συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας πόλης φιλικής προς τις γυναίκες.

Όμως οι γυναίκες δεν είναι μόνο εργαζόμενες. Είναι και θα πρέπει να είναι ενεργοί πολίτες που συμμετέχουν στις αποφάσεις για την πόλη με όλους τους τρόπους. Η συμμετοχή γυναικών στα κέντρα αποφάσεων του δήμου είναι ένα πρώτο, αναγκαίο (όχι ικανό) βήμα, ώστε ο χώρος και ο χρόνος της πόλης να μοιράζεται ισότιμα εξυπηρετώντας όλους τους πολίτες της, άνδρες και γυναίκες.

Το άρθρο είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα και στην έντυπη έκδοση της Athens Voice.