H Μαρία Στρατηγάκη κατεβαίνει στις εκλογές με τον Παύλο Γερουλάνο και μας μιλάει για τα σχέδιά της.

Από την εποχή που στη Γραμματεία Ισότητας προσπαθούσε να δώσει συγκεκριμένο περιεχόμενο στις συγκλονιστικές μας φεμινιστικές θεωρίες, παρακολουθώ τη Μαρία Στρατηγάκη και θαυμάζω την ψυχραιμία και τον πραγματισμό που έχει απέναντι στα τρομερά προβλήματα της Αθήνας. Τέσσερα χρόνια αντιδήμαρχος Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Πρόνοιας και Ισότητας, έχει την ικανοποίηση πως κάτι χειροπιαστό κατάφερε να οργανώσει, και κατεβαίνει στις εκλογές με τον Παύλο Γερουλάνο και την αισιοδοξία ότι θα μπορέσει να συνεχίσει το έργο της.

Στο γραφείο του Δήμου όπου τη συναντώ, έχει κάτω ουρά για τα στεγαστικά επιδόματα αλλά και γιατί οι φιλοξενούμενοι των σπιτιών που προσφέρει ο Δήμος αναζητούν δουλειά στο job center. Αν τα καταφέρουν, ένα σπίτι θα ελευθερωθεί για να προσφερθεί σε άλλους που το χρειάζονται. Από το 2014 έχουν φιλοξενηθεί δεκάδες άτομα. Πολύ περισσότερα είναι αυτά που σιτίζονται, είκοσι χιλιάδες οικογένειες, δηλαδή πάνω από σαράντα χιλιάδες άτομα, όλοι δικαιούχοι του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης.

Τη ρωτώ τη γνώμη της για την είδηση από τη Φιλανδία σχετικά με τους αστέγους: θα δίνονται κατοικίες εκεί στους άστεγους, χωρίς όρους, ακόμα κι αν είναι χρήστες ναρκωτικών ή αλκοολικοί. Ένα δωμάτιο με μπάνιο είναι εξαιρετική αλλαγή για έναν άνθρωπο που μένει στο δρόμο, πιστεύουν οι Φιλανδοί, και μπορεί να γίνει ξεκίνημα για καινούργια ζωή. Περιμένω να ακούσω ότι αυτά δεν είναι για μας, αλλά με ξαφνιάζει με το σχέδιο Safe Haven, που είναι σε διαβούλευση κι έχει στόχο ακριβώς αυτούς τους άστεγους που αποκλείονται από οργανωμένες μορφές στέγασης. Απαραίτητος όρος να μην είναι βίαιοι με τους άλλους και να μην κάνουν χρήση ουσιών μέσα στον ξενώνα. Αλλά μιλάμε για ξενώνες με πολλά κρεβάτια σε ένα δωμάτιο. Υπάρχει σχέδιο να γίνει ξενώνας στο κέντρο της Αθήνας για άστεγους εξαρτημένους με επιβαρυμένη ψυχοπαθολογία, κατά το πρότυπο της Νέας Υόρκης.

Η βοήθεια προς όσους έχουν ανάγκη γίνεται διακριτικά, με αξιοπρέπεια, όπως ταιριάζει σε ένα Δήμο να την παρέχει, γι’ αυτό δεν έχουμε παρακολουθήσει πανηγυρισμούς και τελετές. Το πιο εντυπωσιακό για όσους κυκλοφορούμε είναι τα Δημοτικά Ιατρεία, που εμπλουτίζονται με κοινωνικές υπηρεσίες ψυχοκοινωνικής στήριξης και γίνονται το σημείο όπου ένας δημότης θα ενημερωθεί για όσα δικαιούται να ζητήσει από το Δήμο, για άλλα προγράμματα, μέσα από ηλεκτρονικές πλατφόρμες. Λειτουργούν έξι σε όλη την Αθήνα, στο κέντρο, στην Κυψέλη, τα Πατήσια, τον Νέο Κόσμο, τα Πετράλωνα και τον Κολωνό.

Η Μαρία κυνήγησε τη χρηματοδότηση για όλα αυτά, με ΕΣΠΑ, με ευρωπαϊκά προγράμματα, με χορηγούς, με δωρεές ιδρυμάτων. Δεν θα κατάφερνα να απαριθμήσω εδώ όλα τα προγράμματα και τους συνδυασμούς που έχει βάλει μπρος η αντιδημαρχία αυτή, πρόνοιας και αλληλεγγύης. Θα λειτουργήσουν αυτόματα και σωστά, βαλμένα στις ράγες, και με οποιονδήποτε άλλον αντιδήμαρχο; Φοβάμαι ότι δεν είναι απλό. Η Μαρία, ο σωστός κουλ άνθρωπος στη σωστή καυτή θέση, πρέπει να μπορέσει να συνεχίσει.

Η Μαρία απαριθμεί τα σχέδια και τα προγράμματα που σχεδίασε, εξασφάλισε ευρωπαϊκούς πόρους και μεθοδεύει την υλοποίησή τους. Ένα Συμβουλευτικό Κέντρο για θύματα διακρίσεων λόγω φύλου είναι το πρώτο από αυτά. Ένα πρόγραμμα υποστηριζόμενης στέγης και δράσεις για την υποστήριξη των ατόμων με αναπηρία ακολουθούν.

Οι φορείς του Δήμου συνεργάζονται. Πολλοί φορείς προσφέρουν βοήθεια σε δημότες της Αθήνας που την έχουν ανάγκη, η Εκκλησία, φιλανθρωπικά σωματεία, ιδρύματα, αλλά πιστεύω ότι για την αξιοπρέπεια των ωφελουμένων ο δήμος τα έχει καταφέρει καλά, όπως για παράδειγμα στην περίπτωση που οι 20.000 οικογένειες/δικαιούχοι της διανομής τροφίμων ειδοποιούνται με sms για τον ακριβή χώρο και χρόνο διανομής. 

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια στο Δήμο Αθηναίων, αντιδήμαρχος για τα κοινωνικά σημαίνει συνεχείς προσπάθειες να αντιμετωπισθούν οι συνέπειες που είχε η παρατεταμένη φτωχοποίηση λόγω κρίσης και οι προσφυγικές ροές στο κέντρο της Αθήνας. Πώς άραγε θα ήταν η Αθήνα αν ο δήμος δεν είχε αναπτύξει από το 2011 κιόλας το κοινωνικό του έργο;